HALLELUJA

Eerst maar even een paar zonnige foto's uit Australië van R. Wat een blauwe lucht! 

En wat een heerlijke tijd heeft hij daar! En wat leert hij er veel!

We hebben het maar niet over brandwonden, gebroken neuzen en een pan met spaghetti die op de grond viel...  Dat gaat gelukkig ook niet allemaal over R hoor! Maar voor nu brengt het het nieuws wat in evenwicht.

Dit is een heerlijke kwark-perziken-pistache-taart die ik gisterenavond nog even heb gemaakt. Vandaag aten we 'm op en lékker dat het was! Die houd ik erin voor verjaardagen. Het recept vind je hier.

Vandaag zou ik iets vertellen over een vorm van vasten waar ik nog niet eerder over heb gehoord.

Ik vond het in het leesplan 'Jesus, lead me near the cross' van de site she reads truth.

Have you ever heard the phrase “suppressing alleluia”? I hadn’t until just this year. It was a practice introduced somewhere around the 7th or 8th century where congregants would sing the liturgical “Alleluia” loudly on the day before Ash Wednesday, then put the joyful word aside until Easter. The suppression of “Alleluia” was thought to increase the anticipation of Easter Sunday and the excitement of proclaiming Christ’s resurrection from the dead. It’s another one of those rituals, like ashen crosses on our foreheads, that feels like a tangible act of an inward posture.

Hoewel ik niet dagelijks 'Halleluja' roep, zing of fluister, raakt het me ergens wel. Om 40 dagen geen Halleluja te zeggen en dan op de paasmorgen:

HALLELUJA, JEZUS IS WAARLIJK OPGESTAAN!!! 

Ja, dat is... mooi!

Een andere tip voor deze 40 dagen is dit:
Op de site van 'vrij zijn' kun je je aanmelden om elke dag een overdenking over het wonder van het kruis te ontvangen via de mail.

Er is genoeg te bedenken en te verzinnen en je kunt er zomaar heel druk mee zijn. Ik probeer dan altijd ook nog te bedenken dat al deze dingen mij niet bij God brengen. Ik vind het zo bevrijdend om te weten dat het bloed van Jezus genoeg is!
En ik zeg het toch nog maar een keer:

HALLELUJA!